Gökyüzünün mavisi
Ne griye boyadığım, deniz
Ne de İstanbul’un kaprisi
Susturabilir
benim başkaldıran yüreğimi.
İstanbul’un büyüsü de geri getiremez
İçinde yok olan kardeşlerimi
Sabahın köründe kalkmış
Karanlık gökyüzünün sessizliğinde, dalmışım.
Görmesem de duyarım.
Çığlık çığlığa uçuşuyor
Acımı haykıran martılar
biliyorlar..
Henüz çok yenidir bendeki
Acısı dinmeyen yaralar.
Düşüncelerimde asiyim
Kendimle kavga ederim
Belli ki çok kederliyim
Seni ve.
Bu hırçın denizde
kaybettiklerimi
Düşlerimde aradım
Yorgunum biraz.
Götürün beni buradan
Acemi kayıkçının
Sandalı gibi yalpalarım.
Karşı sahile vuran,
Deli dalgalar gibi
Amaçsız ve öfkeliyim
Tüm yaşadığım acıları kusarım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder